Ένα κείμενο αναφορικά με την στάση της νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας ή αλλίως (Φ)ΟΝΝΕΔ και το ξέφρενο πανηγύρι καταστολής στους δρόμους της Αθήνας.
του Κώστα Γούση
Εμείς μπορούμε να δώσουμε τη ζωή μας μέσα σ’ ένα συλλαλητήριο.
Εσείς τι μπορείτε;
Νίκος Καρούζος, «Αντισεισμικός τάφος»
Απ’ την πρώτη στιγμή που κοίταξα τη επαίσχυντη διαδικτυακή αφίσα της ΟΝΝΕΔ. «Βίλα ανομίας. Η βία δεν είναι πολιτισμός – ΟΝΝΕΔ», για κάποιο λόγο μου καρφώθηκε στο μυαλό ο πρόλογος του Αλέξη Πάρνη στο βιβλίο του Γειά χαρά – Νίκος. Θα μου πείτε τη σχέση μπορεί να έχει η ΟΝΝΕΔ με ένα βιβλίο για την αλληλογραφία Πάρνη – Ζαχαριάδη; Ο συγγραφέας γράφει σε κάποιο σημείο πως τα «πάντα ρει» κι ο καθένας «χους εστί και εις χουν απελεύσεται». Αλλά, συνεχίζει, όπως λέει κι ο θαυμάσιος Ισπανός ποιητής Λουίς Θερνούδα (1902-1963), που πέθανε ως πολιτικός εξόριστος μακριά απ’ τη γη του, ο άνθρωπος δε θα πάψει ποτέ να είναι «το χώμα που αγωνίζεται να γίνει φτερούγα». Κι αυτό είναι το αισιόδοξο μήνυμα κάθε γενιάς στην επόμενη.
Η ΟΝΝΕΔ είναι ο…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 2.083 επιπλέον λέξεις
ΑΝΥΠΟΤΑΧΤΗ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ 
Σχολιάστε